دعوت جلسه‌ی اردیبهشت ماه
یا کریم
من هیچ وقت عملی نداشته‌ام تا برای طلب کردن از تو، دست پر باشم. اما نمی‌خواهم فقط این را بگویم؛
می‌خواهم بگویم: من هیچ وقت حتی طلبِ آن چنانی‌ای هم از تو نداشته‌ام.
می‌اندیشم اگر قرار بود تو، برای عطاهایت، به خواسته‌های من نگاه کنی،
وای! تصور کن، چه آشفته‌بازاری...؛ پناه می‌آورم به تو از آتشِ خواسته‌های کوته‌بینانه‌ی خودم.
تو هر چه داده‌ای از مِهرِ پروردگارانه‌ی خودت بوده، از روی بزرگواری و صفتی فراتر از بزرگواری.
نمی‌خواهم بگویم چه‌قدر خوبی که به همان‌هایی هم که به خیال خود، جایی برای تو توی زندگی‌شان باز نمی‌کنند، هستی می‌بخشی و آن هم به بهترین شکل؛
می‌خواهم بگویم: اصلاً چرا راه دور؟ من هم می‌توانم همان آدمی باشم که هیچ وقت تو را ندانسته.
اما تو، به همه‌ی کسانی که نمی‌شناسندت هم نور می‌دهی ..
وقتش شده. راه رفتن را یادم بده تا کم‌کم برای پرواز آماده شوم.
شب‌های قدر دور نیستند...
هیئت
چهارشنبه 1 اردیبهشت
ساعت 16
سخنران جناب آقای منصوری
نمازخانه ی دبیرستان فرزانگان 1
