دعوت جلسه‌ی مردادماه
بسم الله الرحمن الرحیم
اجازه ام دهید از راه های دور بیایم؛ در بزنم خانه تان را؛ راهم دهید، پناهم دهید، حالم را -هر چند می دانید- بپرسید. اجازه ام دهید به نگاهتان؛ که کار ما سیه روی ها جز به دیدار شما درست نخواهد شد.
ما محتاج دعای تنها نیستیم سیدنا... ما محتاج نگاهیم؛ کوچکیم؛ پر از بهانه ایم.
اجازه مان دهید. به تنور*مان بخوانید، و اگر اطاعت نکردیم بیرونمان کنید و نهیب بزنید که "شیعه" این چنین نیست.
اما بعدش... یادمان بدهید شیعه بودن و درد شیعه بودن را.
از درگاهتان نرانید ما را.
هیچ یم بی شما.
* یکی از اصحاب امام صادق (ع) نقل می‌کند: در محضر مولایم امام صادق (ع) ودم، سهل بن حسن از شیعیان خراسان وارد شد، سلام کرد و نشست، عرض کرد: شما خاندان امامت، چرا بر حق خود سکوت کرده و قیام نمی کنید و حال آن که هزاران نفر از شیعیان شما آماده شمشیر زدن در رکاب شما هستند.
امام فرمود: ای خراسانی! لحظه ای درنگ کن. پس امر فرمود تنور را روشن کنند، هنگامی که آتش شعله ور شد، به سهل فرمود: داخل تنور شو، سهل گفت: ای پسر رسول خدا مرا از این کار معاف بدار، در این هنگام هارون مکی یکی از اصحاب با وفای امام وارد شد در حالی که کفش های خود را در دست گرفته بود، سلام کرد و جواب شنید، امام به او فرمود: کفش های خود را بر زمین بگذار و داخل تنور شو، او بدون هیچ درنگی وارد تنور شد و در میان شعله های آتش نشست. امام صادق (ع) رو به خراسانی کرد و از حوادث خراسان برای او گفت، انگار امام در آن جا حاضر بوده. پس فرمود: داخل تنور را نگاه کن. مامون رقی می گوید: من هم جلو رفتم و داخل تنور را مشاهده کردم، هارون مکی در میان آتش نشسته بود، برخاست و از تنور خارج شد. امام به سهل فرمود: در خراسان چند نفر مانند او می شناسی؟ عرض کرد: به خدا قسم احدی را نمی شناسم، امام حرف او را تایید نمود و فرمود: در زمانی که ما حتی پنج نفر از این گونه یاران نداریم چگونه قیام کنیم؟
هیئت
چهارشنبه 6 مرداد
ساعت 16
نمازخانه ی دبیرستان فرزانگان 1
