هیئت عقیله عشق (س)

هیئت دانش آموختگان مدرسه ی فرزانگان1 تهران

هیئت عقیله عشق (س)

هیئت دانش آموختگان مدرسه ی فرزانگان1 تهران

طبقه بندی موضوعی
سه شنبه, ۹ آذر ۱۳۹۵، ۰۶:۱۱ ب.ظ

خلاصه‌ی سومین جلسه‌ی محرم - آذر ۹۵

بسم الله..


جمعی که گسستگی ندارد جمع الهی است و جمعی است که به نیت "گرفتن " نمی آیند؛ بلکه هدف "خدمت کردن" است. اگر کسی بخواهد رابطه ی خوبی با ولی خدا برقرار کند به تنهایی نمی شود و به صورت جمعی امکان پذیر است.
مهم ترین و کلیدی ترین نکته درباره ی مهدویت، احساس نیاز شدید به ولی خدا است. تعبیر عربی آن اضطرار است.

«یا [کیست] آن کس که درمانده را چون وى را بخواند اجابت مى ‏کند و گرفتارى را برطرف مى‏ گرداند و شما را جانشینان این زمین قرار مى‏ دهد آیا معبودى با خداست چه کم پند مى ‏پذیرید.

فاء حرف ربط بلامهلت است (یعنی تاخیر زمانی ندارد).همین طور در آیه ی دیگری هم به این موضوع اشاره دارد.

«و ذوالنون را [یاد کن] آنگاه که خشمگین رفت و پنداشت که ما هرگز بر او قدرتى نداریم تا در [دل] تاریکی ها ندا داد که معبودى جز تو نیست منزهى تو، به راستى که من از ستمکاران بودم.
"پس" [دعاى] او را برآورده کردیم و او را از اندوه رهانیدیم و مؤمنان را [نیز] چنین نجات مى‏ دهیم .**»

هنگامی که حضرت یونس در دل نهنگ بودند تا زمانی که این ذکر یونسیه را نگفتند نجات پیدا نکردند و هنگامی که این ذکر را گفتند "پس" نجات یافتند و در ادامه ی آیه می گوید که اگر مومنان نیز به این درک برسند آنها را نجات میدهیم. 

درک اول این آیه این است که تنها پناهگاه عالم خداوند است. یعنی در مشکلات پناهگاه را خداوند ببینیم.
درک دیگر این است که خدایا تو کم نگذاشتی و این ناراحتی به خاطر تو نیست بلکه من کم گذاشتم.
وقتی این درک ها صورت پذیرفتند نجات صورت می گیرد


اضطرار یعنی نیاز به چیزی که هم در دسترس نیست و هم مشابهش وجود ندارد.
خدایا تو هستی را به پا کرده ای نمی شود کسی نیازی داشته باشد و پاسخش در هستی وجود نداشته باشد.

در دعای عرفه داریم
« اوقفنی علی مراکز اضطراری»، خدایا مرا به مرکزها و ریشه های اضطرارم واقف کن.
یعنی ما مراکز اضطرار داریم و بعضا آگاهی نسبت به اضطرار هایمان نداریم. بعضی وقت ها ما اضطرار موضعی داریم یعنی در یک مقطع خاص به آن دچار می شویم و خدا هم اگر مضطر شویم جواب ما را میدهد.

اضطرار بالاتری وجود دارد که ما در دعای عرفه آگاهی به آن را میخواهیم.

مسئله ی آگاهی به اضطرار مسئله ی مهمی است زیرا برای مثال بنی اسرائیل با وجودی که ایمان داشتند اما برایشان مسئله ای مانند قضیه ی سامری پیش آمد.مشکل بنی اسرائیل این نبود که آنها یقین نداشتند بلکه مشکلشان عدم احساس نیاز شدید به ولی خدا و دین بود.ما باید به دنبال معارفی باشیم که در ما احساس نیاز ایجاد کنند.

یک سطح نیاز این است که در هنگام سختی ها و شدت و نقمت به حجت متوسل شویم.

سوال این جاست که چگونه انسان به میزان شدید و مدت مدید دچار احساس اضطرار به ولی خدا بشود.

فرض کنید به یک جنگل ناشناخته میروید به عنوان همراه یک بلد راه میخواهید که هم کاملا آگاه باشد، قابلیت رفع خطر داشته باشد، شناخت خوبی از ما داشته باشد، هم و غم اصلی اش منفعت ما باشد و خودش سودی نخواهد ببرد. 

خداوند ولی ِ خدا را برای من آفریده است؛ تمام هم و غمش دست پر رفتن من از دنیاست و تمام سعادت من را می شناسد و ما هم این دنیا را اصلا خوب نمی شناسیم. علم و عقل و عرفان هم قاصرند در راهنمایی و پاسخگویی به ما. 

ترکیب آگاهی و آزادی، عصمت می شود که اولیا خدا دارند و این موضوع یک اضطرار ممتد را برای ما رقم می زند.


* سوره مبارکه نمل.آیه 62
** سوره مبارکه انبیا.آیه 87و 88

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۵/۰۹/۰۹
عقیله عشق

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی