بسم الله الرحمن الرحیم
خواندن تاریخ فاید دارد. همانقدر که استاد شدن در یک علم، فهم ِ عمیق پیدا کردن در یک رشته، بدون خواندن تاریخ آن علم شدنی نیست، برای بدست آوردن فهم عمیق دینی هم خواندن تاریخ اسلام بنظر می آید که واجب است!
فایده اش هم این است که آدم یک مجموعه وقایع را باهم دارد. هم عواملی که منجر به یک واقعه می شوند در اختیارش هست، زمینه سازهای وقوع حادثه ها، هم کم و کیف خود حوادث را می توان بررسی کرد، هم پی آمد ها و تبعات یک رخداد موجود است. اینطوری هست که می شود یک سیر کامل را مشاهده کرد، و همانطور هم که خداوند در قرآن با ذکر داستان و تاریخ ِ گذشتگان به ما نشان میدهد، حوادث تاریخی تکرار می شوند، از آنجا که ذات و ماهیت انسان یکی است، از آنجا که خیر و شر همواره در طول تاریخ یکجور روبروی هم ایستاده اند.
...
امام صادق (ع) موقع شهادت شان، شصت و پنج سال سن مبارک شان بود و 34 سال نیز مدت زمان امامت شان. و در میان ائمه ی اطهار – مستثنی از حضرت ولیعصر (عج) – بیشترین سن، و بیشترین زمان امامت را دارند.
نمودار زندگی حضرت را میتوان در سه شاخه ی اصلی ترسیم نمود:
1. تبیین و تبلیغ مسئله ی امامت
2. تبلیغ و بیان احکام دین به شیوه فقه شیعی و نیز تفسیر قرآن به روال بینش شیعی
3. وجود تشکیلات پنهانی ایدئولوژیک-سیاسی
1."...امام در روز عرفه، در عرفات می رفت توی این جمعیت عظیم می ایستاد، که از کجا آمده اند؟ از همه ی نقاط اسلام؛ از آفریقا، از خاورمیانه، از حجاز، از عراق، از ایران ِ آن روز...از همه جا اینجا آدم هست. اینجا یک بمب منفجر کنی در همه ی عالم اسلام منفجر کرده ای...لذا امام در آن جمعیت بزرگ می ایستاد، سلسله ی درست امامت را بیان می کرد: "ایها الناس ان الرسول الله کان الامام" خود پیغمبر امام بود، یعنی پیشوا و رهبر جامعه بود. "ثم من بعده علی ابن ابی طالب" همان منطق شیعه؛ بعد حسن، بعد حسین، بعد علی بن الحسین، بعد محمد بن علی، و بعد من. خودش را معرفی می کرد به عنوان امام و این خیلی جرئت می خواست. این حرف عادی ای نبود، حرف ساده ای نبود، این بزرگ ترین اعلان مخالفت بود دیگر، و این کار را امام در دوران بنی امیه می کرد، آخر بنی امیه..."
2."...امام با دیگران درباره ی قرائت آیات قرآن و تفسیرهای قرآن مباحثه کرده، داد کشیده، فریاد کشیده که آنها چرا اینجور غلط می گویند، آیات را اینطور باید تفسیر کرد...در باب نحله ی فقهی هم که مکتب امام صادق قویترین و نیرومندترین مکتب های فقهی آن زمان بوده به طوری که اهل تسنن هم قبول دارند. تمام امام های اهل تسنن یا بلاواسطه و یا مع الواسطه شاگرد امام بوده و نزد امام شاگردی کرده اند. در راس ائمه اهل تسنن ابوحنیفه است، و نوشته اند ابوحنیفه دوسال شاگر امام بوده..."
3."پس از مرگ معاویه، هزاران نفر به امام حسین و آن حضرت را برای قیام به کوفه دعوت می کنند...نگرنده تاریخ از خود می پرسد: آیا رواج تفکر و گرایش های شیعی تا این اندازه، جز در سایه ی یک فعالیت حساب شده ی تشکیلاتی از سوی گروه شیعیان متعهد یک دل یک جهت ممکن و معقول است؟ بی شک پاسخ منفی است..."،"...ممکن است سوال شود اگر براستی چنین شبکه ی تبلیغاتی وسیع و کارآمدی وجود داشته باشد، چرا نامی از آن در تاریخ نیست و صراحتا ماجرایی از آن نقل نشده است؟ پاسخ- همانطور که پیش تر نیز اشاره شد، بطور خلاصه آن است که دلیل این بی نشانی را نخست در پایبندی وسواس آمیز یاران امام به اصل معتبر و مترقی "تقیه" باید جست که هر بیگانه ای را از نفوذ در تشکیلات امام مانع می شد و سپس در ناکام ماندن جهاد شیعه در آن مرحله و به قدرت نرسیدن آنان، که فعالیت پنهانی آنان و خاطرات تلخ و شیرینی که از فعالیت های تبلیغاتی شان داشتند، در سینه ها می ماند و کسی از آن خبر نمی یافت و در تاریخ نیز ثبت نمی شد..."
پی‌نوشت: عکس‌های مربوط به محتوای بحث مجلس ذی القعده هیئت را از اینجا دریافت کنید.
1.کتاب انسان 250 ساله - برگرفته از سخنرانی های آیت الله سید علی خامنه ای
2و3- کتاب سیری در سیره ائمه - شهید مطهری
