خلاصه جلسه آذرماه
بسم الله...
ادامه ی بحث معرفت نفس:
آن چیزی که زندگی دنیایی را از زندگی قبل از دنیا و بعد از آن متمایز می کند زندگی اجتماعی(اعتباری) است. اگر اجتماع نبود و فقط خودم تنها بودم بسیاری از روابط و مناسبات مثل مالکیت، ریاست، زوجیت و ... وجود نداشت.
هرچه بشر جلوتر آمد اعتبارها بیشتر شد. در واقع یک جور اعتبار در اعتبار به وجود آمد و روابط و مناسبات پیچیده تر شد. ما برای اداره ی زندگی مجبور به اعتبارسازی شدیم. زبان از جمله ی این اعتبارسازی هاست.
بدن، قوه ی عامله ی ماست. ما با این بدن عمل می کنیم. بدن ما یک سری بایدها و نبایدها برای ما ایجاد می کند؛ مثلا من تشنه ام باید آب بخورم یا خسته ام باید بخوابم.
هر کسی با یک سری بایدها و نبایدهایی زندگی اش را پیش می برد تا هنگام مرگ که این قوه ی عامله(بدن) از کار می افتد.
خدا یک مجموعه ای از بایدها و نبایدها را به عنوان دین به وسیله ی نبی برای ما فرستاده است. دین هم در واقع اعتبارسازی کرده است اما ظاهر اعتباری دین، باطنی دارد.
برای رسیدن به حقیقت باید اعتبارسوزی کنیم یعنی از ظاهر رد شویم و به باطن برسیم.(البته این بدین معنا نیست که ظاهر اعمال را ترک کنیم بلکه باید توجهمان به باطن باشد.)
ما باید دائما با خودمان خلوت کنیم. اگر درگیر امر و نهی خدا شویم دیگر به دنبال تفاخر و تکاثر و... نمی رویم.
هر چقدر که متخلق تر و متشرع تر شویم خودیاب تر می شویم. اگر قرار است به خودم برسم باید مقید به این بایدها و نبایدها باشم.
پی‌نوشت: برای دریافت کف‌دستی‌های جلسه‌ی آذر ماه به ادامه‌ی مطلب بروید.
