خلاصه‌ی اوّلین جلسه‌ی محرم، آبان نودوپنج
بسم الله..
"من شغل نفسه بغیر نفسه، تحیر فی الظلمات، و ارتبک فی الهلکات، و مدت به شیاطینه فی طغیانه" *
هر کس که خود را برای غیر خویشتن مشغول بدارد، در تاریکی ها متحیر ماند و در مهلکه ها آشفته و مشوش گردد و شیاطین مسلط بر او، او را در طغیانگری ها بکشند (یاری نمایند).
بعضی از آدم ها از مسائل روز خبر دارند اما حضرت امیر می فرمایند از خودت چه خبر؟چقدر از خودت و هدفت آگاهی؟چه چیز هایی در وجود من هستند؟آیا ارزشمند هستند؟چه کارهایی باید انجام بدهیم تا به مقصدمان برسیم؟
یک بخشی از فضای حقیقی غار حرای شخصی ماست که برای خودمان وقت می گذاریم و افکارمان را مینویسیم که بهترین زمانش در دل شب است (إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْءًا وَأَقْوَمُ قِیلًا**) پیامبران ابراهیمی عادت به تحنث داشتند که عبارت است از فکر کردن در خلوت برای حضور فعال در اجتماع. اگر انسان یک جلوت خوب میخواهد باید یک خلوت خوب داشته باشد.
انسان هایی که از خودشان خبر ندارند رابطه ی خوبی با ولی خدا ندارند زیرا از نیازهایشان بی خبرند و فکر میکنند تمام نیاز هایشان مادی هستند.
اضطرار به معنی نیاز شدید است و یک حالت عاطفی است.
چطور به این اضطرار پی میبریم؟ شناخت قلب شناخت جایگاه و ارتباط ولی با ما.
ما یک عالم مشترک داریم و یک عالم مختص.
عالم مختص همان عالم شخصی ماست که دغدغه ها و دلواپسی های ما را تشکیل می دهد. همین طور یک عالم آفاقی و یک عالم انفسی نیز داریم. حال چقدر اشتراک بین عالم شخصی ما و عالم شخصی ولی خدا وجود دارد؟ (رجوع شود به بررسی مطالب فوق)
سوالی که وجود دارد این است که چرا ما باید احساس "اضطرار"نسبت به ولی خدا داشته باشیم؟
یکی از جواب ها این است که ما برای زندگی نیاز به دانشی داریم که برای ما حیاتی است و بدون آن نمیتوان ادامه داد و این دانش را ولی خدا و وحی به ما می رساند. آدم ها اگر در خلوت بروند به سوال "که چی ؟" بر می خورند.
برای همین دشمنان ما برای این که ما رشد نکنیم "عدم تمرکز و مشغولیت شدید" برای ما می آورند زیرا در این بستر تمرکز و خلوت انسان به تفکرات بنیادی واساسی می پردازد و انسان را بی قرار می کند و این بی قراری نمی گذارد انسان فقط به "حال کردن" بپردازد و انسان را به جریانی وا میدارد که به ولی خدا می رسد برای همین اولین گام اضطرار به ولی خدا ایجاد بستر خلوت در زندگی آدم است.
کار در منزل برای هیئت بعد:
1-ببینید امام زمان به چه درد ما می خورد؟ (اثبات وجود لزوما اضطرار ایجاد نمی کند.موضوع بحث ما از جنس احساس نیاز است)
2- مگر ولی خدا چه می داند که ما نمی دانیم؟(پایه ی اضطرار به ولی خدا این است که ایشان را بالاتر و اولی از خود احساس کنیم.)
*خطبه 157 نهج البلاغه
** سوره مبارکه مزمل آیه 6
